τέρην

τέρην, εινᾰ, εν, gen. τέρενος, είνης, ενος; poet. fem. gen. τερένης, [dialect] Dor. and [dialect] Aeol. -ας, Alc.61, AP9.430 (Crin.):—poet. Adj.

A soft, delicate, in Hom. mostly in neut.,

τέρεν δάκρυ Il.3.142

, al.;

τέρενα φύλλα 13.180

, Od.12.357;

τέρεν' ἄνθεα ποίης 9.449

, cf. Sapph. 54;

τέρεν αἷμα Emp.100.6

; τ. δέμας ib.11: metaph.,

τέρεν ἄνθος ἥβης Hes.Th.988

: masc. only in the phrase τέρενα χρόα, Il.4.237, al., Hes.Op.522, Th.5: fem.,

γλήχωνι τερείνῃ h.Cer.209

;

παρθένος τέρεινα Hippon.90

;

παιδὶ τερείνῃ Thgn.261

;

τέρειναν ματέρ' οἰνάνθας ὀπώραν Pi.N.5.6

; poet. gen.

τερένας ὀπώρας Alc.

l.c.;

τέρειν' ὀπώρα A.Supp.998

;

μυρσίναις τερείναις Anacreont.30.1

;

τέρεινα δάφνα Ibyc. 6

; ὄψιν τέρειναν a tender sight, i.e. one that causes tender feelings, E.Med.905: of sound, τέρεν φθέγγεται (sc. παῖς) Thgn.266;

τερένων ὑπ' αὐλῶν Anacr.20

: [comp] Comp.

τερενώτερος Lyr.Adesp.76

;

τερέντερος Antim.97

;

τερεινότερος AP5.120

(Phld.). (Cf. τέρυ, Sabine tereno- 'soft', Lat. tenero- (prob. influenced by tenuis), Skt. táruṇas 'young, tender'.)